Aktywne zainteresowanie się sporem ze strony ONZ czy też innej organizacji międzynarodowej nie oznacza bynajmniej, że spór zostanie załatwiony po­kojowo. Dane liczbowe nie wskazują wcale, by istniała wyraźna korelacja między wniesieniem spo­rów na forum ONZ a rzeczywistym ich załatwie­niem. Wiele sporów pozostaje przez dłuższy czas na porządku dziennym poszczególnych organów ONZ, która w tym stanie rzeczy staje się depozy­tariuszem trudnych do załatwienia sporów. Funkcja ONZ i innych organizacji międzynarodowych wy­raża się często w doprowadzeniu do zmniejszenia napięcia między stronami bądź też do „zamrożenia” sporu, co następuje w wyniku dyskusji nad daną sprawą, wysyłania mediatorów, obserwatorów i do­raźnych pokojowych sił zbrojnych, wzywania do przerwania działań wojennych i organizowania nad­zoru nad zawieszeniem broni.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

W wielu zatem przy­padkach rola organizacji międzynarodowych polega na niedopuszczeniu do eskalacji konfliktów. Przy­równuje się niekiedy tego rodzaju działalność orga­nizacji międzynarodowych, której rezultatem jest stępienie ostrza konfliktów, do gaszenia ogni. Częste nawet powtarzanie tego rodzaju działań nie prowadzi wprawdzie do stanu, w którym ognie nie zapalałyby się więcej, niemniej jednak zdolność do opanowywa­nia i redukowania konfliktów jest ważnym czynni­kiem stabilności w stosunkach międzynarodowych.Pomoc własna. Dodać wreszcie trzeba, że w stosunkach międzynarodowych znajduje zastosowa­nie pomoc własna, która należy do środków miesz­czących się jeszcze w obrębie pokojowego załatwia­nia sporów. Polega ona na dochodzeniu określonych roszczeń przy użyciu presji w stosunku do drugie­go państwa.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

W przeszłości jednak wielokrotnie za­stosowanie pomocy własnej łączyło się z użyciem sił zbrojnych lub z groźbą użycia tych sił, a zatem miało charakter interwencji zakazanej przez prawo międzynarodowe. Istotą prawną pomocy własnej jest to, że nie wywołuje ona stanu wojennego ze wszyst­kimi jego następstwami prawnymi. Do środków pomocy własnej zalicza się: Retorsję, która oznacza działanie państwa na^– ruszające interesy drugiego państwa, w odpowiedzi na działanie tegoż państwa o podobnym charakterze. W tym przypadku ani jedno, ani drugie państwo nie narusza przepisów prawa międzynarodowego, postępuje zatem zgodnie z tym prawem, niemniej uderza w interesy drugiego państwa działając w spo­sób dyskryminacyjny. Najczęstsze formy retorsji to: wysiedlenie obywateli drugiego państwa, odmowa lub odebranie exequatur konsulom oraz tzw. „woj­na celna . Ta ostatnia polega na znacznie wyższym cleniu towarów importowanych z jakiegoś kraju w stosunku do ceł na towary importowane z innych krajów.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Represalia oznaczają działanie samo w sobie bezprawne, będące jednak odpowiedzią na podobne działanie ze strony drugiego państwa. Zarówno re­torsja, jak i represalia są formami odwetu: różni je stosunek do prawa międzynarodowego. W prze­szłości represalia stosowano szeroko, a nawet mo­narchowie upoważniali swych poddanych do zaj­mowania tytułem represaliów własności poddanych innego monarchy (tzw. listy represaliowe). W dobie współczesnej, zwłaszcza w warunkach eskalacji, re­presalia łatwo mogą doprowadzić do konfliktu zbroj­nego. W nauce prawa międzynarodowego formułuje się zazwyczaj warunki, pod jakimi represalia są prawnie dozwolone. A więc państwo, które zamie­rza zastosować represalia, powinno najpierw zażą­dać zadośćuczynienia i dopiero w przypadku odmo­wy uciekać się do represaliów.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Stosując represalia państwa powinny przestrzegać zasady proporcjonal­ności (nie wolno za drobne naruszenia prawa odpo­wiadać znacznie większym bezprawiem) oraz zasady humanitarności (nie wolno tytułem odwetu za nie­wykonanie zobowiązań finansowych stosować represaliów np. w formie uwięzienia obywateli tego pań­stwa). W praktyce częstymi środkami podejmowa­nymi w charakterze represaliów były embargo, czyli zajęcie statków obcego państwa, blokada pokojowa, tj. przerwanie komunikacji okrętowej z portami ja­kiegoś państwa z włączeniem do akcji własnych okrętów wojennych, okupacja pokojowa, tj. zajęcie części terytorium drugiego państwa bez wojny.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Od­miennymi cechami odzttaczał się okres rzymski, w którym potężne państwo realizowało ideę panowa­nia i hegemonii nad całym współczesnym mu świa­tem, traktując inne państwa jako nierównoprawnych partnerów. Odrębny typ stosunków i prawa domi­nował między państwami w kręgu średnio wipeżnej „rodziny narodów chrześcijańskich”, działających w cieniu podwójnego autorytetu najwyższej władzy duchownej i świeckiej — papiestwa i cesarstwa. Jeszcze inaczej kształtowały się stosunki międzyna­rodowe i prawo międzynarodowe poszczególnych pozaeuropejskich kultur i cywilizacji, coraz lepiej nam znanych dzięki wysiłkom archeologów i histo­ryków: państw starożytnych Chin, starożytnych Indii, cywilizacji Majów czy państw islamu.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

W połowie XIX stulecia „do korzyści europejskiego pra­wa narodów i koncertu europejskiego” dopuszczono lurcję, a w następnych dziesiątkach lat społeczność międzynarodowa objęła inne państwa niechrześci­jańskie: Chiny, Japonię. Formami ustroju politycz­nego były początkowo monarchie absolutne lub sa­morządne miasta. Na dalszych etapach rozwojowych przeważają zdecydowanie — często w wyniku rewo­lucji burżuazyjnych — monarchie konstytucyjne i republiki burżuazyjno-demokratyczne. W prawie międzynarodowym zwyciężają w tym okresie idee suwerenności i równości państw.Proces historyczny formowania się państw suwe­rennych dokonuje się na przełomie średniowiecza i epoki nowożytnej. Państwa wyzwalają się wówczas spod supremacji cesarskiej czy papieskiej, a jedno­cześnie centralna władza państwowa utrwala swój autorytet i znaczenie, walcząc skutecznie z odśrod­kowymi dążeniami państw lennych i uprzywilejo­wanych miast.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Zebrano w nich rozwinięto argumenty na rzecz suwerenności pań­stwowej, przedstawiono zasady polityki zagranicznej wolnej od wpływów religijno-moralnych. Idea równości prawnej państw zastąpiła dawną zasadę supremacji cesarskiej. Rychło uzupełniono ją zasadą równowagi potęg politycznych, która przez długi czas stanowiła dyrektywę w polityce zagra­nicznej państw europejskich. Według tej zasady państwa europejskie powinny być równe nie tylko pod względem prawnym, ale i faktycznym, w tym znaczeniu, że żadne z nich potęgą i wpływami nie powinno wyrastać ponad inne państwa i stanowić dla nich groźby. Wieki XVII i XVIII wypełniały wojny usprawiedliwiane zachowaniem równowagi politycznej.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Realizując ideę równości prawnej utrwa­lono w tym okresie zasadę wolności mórz, która w przekreśliła dawne roszczenia państw do panowania nad poszczególnymi morzami.W zakresie form organizacyjnych dominują w tym okresie między państwami stosunki dwustron­ne. Rozwojowi tych stosunków służy sieć stałych przedstawicielstw dyplomatycznych i placówek kon­sularnych. Spotkania przedstawicieli wielu państw, początkowo rzadkie, stają się częstsze dopiero w XIX wieku. W drugiej połowie tego wieku powstają pierwsze organizacje międzynarodowe, mają jednak wąski zakres działania i dotyczą współpracy w dzie­dzinach o drugorzędnym znaczeniu politycznym (unie administracyjne).

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂