Rozwój tzw. prawa antywojennego nie doprowadził — jak do­tychczas — do całkowitego wyrzeczenia się przez państwa użycia siły zbrojnej. Ten stan prawny, a także fakt, iż w dobie współczesnej wiele państw wszczyna wojny wbrew zaciągniętym zobowiązaniom traktatowym — powodują, że wojna ciągle jeszcze jest elementem współczesnej rzeczywistości między­narodowej.Obok wojny — rozstrzygającej spory systemem brutalnej przemocy — od niepamiętnych czasów istniały również pokojowe sposoby likwidowania sporów między państwami, wykształcone w długo­letniej praktyce dyplomatycznej. Na konferencjach haskich w roku 1899 i 1907 zebrano i usystematy­zowano prawo dotyczące pokojowego załatwiania sporów. Stąd też pierwsza konwencja haska z 1907 r. uważana jest za kodyfikację prawa dotyczącego tra­dycyjnych sposobów pokojowego załatwiania sporów.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Najbardziej prostym i w praktyce najczęstszym sposobem, załatwiania sporów między państwami są rokowania bezpośrednie, czyli negocjacje. W praktyce dyplomatycznej rozróżnia się niekiedy „rozmowy” i „negocjacje”, nadając tym ostatnim znaczenie rozmów o charakterze ustalonym uprzed­nio w sposób formalny, podczas gdy „rozmowy” ma­ją zazwyczaj charakter przygotowawczy bądź też obejmują wstępną wymianę poglądów. Rokowania toczyć się mogą w formie pisemnej (wymiana not) lub ustnej — na zwołanej w tym celu konferencji, w której biorą udział przedstawiciele dwóch lub więcej państw uczestniczących w sporze.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Niektórzy autorzy — uznając dużą rolę, jaką odgrywają rokowania w stosunkach międzynarodo­wych — zwracają uwagę na możliwość występowa­nia negatywnych zjawisk przy zastosowaniu tego j środka załatwiania sporów. Nie zawsze sprzyjają one ustalaniu faktów w sposób obiektywny i bez­stronny, a nawet mogą toczyć się pod presją silniej­szej strony uczestniczącej w sporze, zagrażając opartym na prawie interesom państwa lub narodu. Nie pozwalają państwom trzecim na wywieranie dobro­czynnego wpływu na przebieg sporu i umożliwiają wysuwanie przez jedną ze stron w sporze daleko idących bezpodstawnych żądań w oczekiwaniu, że rokowania muszą zakończyć się kompromisem i w rezultacie część tych żądań zostanie zaspokojona.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Utrudniają pokojowe załatwienie niektórych kate­gorii sporów, zwłaszcza tych, które powstały na tle rozbieżnej interpretacji prawa, jeśli jedna ze stron zajmie nieustępliwe stanowisko. Wreszcie, trzeba pamiętać, że nie wszystkie rokowania prowa­dzą do załatwienia sporu i dlatego należy przywią­zywać wagę do innych środków załatwiania sporów, gdy rokowania zostaną zerwane lub utkną na mar­twym punkcie.Innym sposobem działania są tzw. dobre usługi. Polegają one na tym, że państwo trzecie, nie uczestniczące w sporze, dąży do pogodzenia stron w ten sposób, że ułatwia im nawiązanie rokowań bezpośrednich doprowadzając niejako strony uczest­niczące -w sporze do stołu obrad.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Mediacja, czyli pośrednictwo, polega również na ułatwieniu przez państwo trzecie albo przez oso­bę czy instytucję nie zamieszaną w spór nawiązania rokowań między stronami uczestniczącymi w sporze. Mediacja różni się od dobrych usług tym, że media­tor nie tylko doprowadza strony do stołu obrad, ale również uczestniczy aktywnie w rokowaniach, for­mułując propozycje załatwienia danego sporu. Jeśli mediatorem jest wielkie mocarstwo, a spór toczy się między małymi państwami, mediator może narzucić rozwiązanie, a zatem w praktyce mediacja może się okazać interwencją. Następnym sposobem załatwiania sporów jest u- tworzenie komisji badań, zwanych także ko­misjami śledczymi.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Ten środek stosuje się wówczas, gdy państwa różnią się w swych poglądach co do oceny stanu faktycznego (np. kto wywołał incydent graniczny lub czy obcy samolot rzeczywiście prze­kroczył linię graniczną). Komisja badań nie propo­nuje żadnego rozwiązania, ogranicza się do stwier­dzenia faktu. Strony zachowują swobodę decyzji co do dalszej procedury załatwienia sporu. W praktyce jednak stwierdzenie faktu często przesądza sprawę z punktu widzenia merytorycznego, gdyż jest rów­noznaczne z ustaleniem odpowiedzialności. Komisje badań są zazwyczaj mieszane, składają się z przed­stawicieli obu stron uczestniczących w sporze oraz z przedstawicieli państw trzecich.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Koncyliacja, czyli postępowanie pojednawcze, polega na przekazaniu sporu komisji (zwanej koncyliacyjną) o składzie mieszanym. Komisja ta po zbadaniu sprawy formułuje propozycje załatwie­nia sporu. Różnice między arbitrażem a koncyliacją są istotne. O ile orzeczenia komisji arbitrażowych (sądów rozjemczych) są dla stron wiążące, o tyle wnioski, do jakich doszła komisja koncyliacyjna, są tylko propozycjami, które strony mogą przyjąć lub odrzucić. Ponadto komisja koncyliacyjna nie ma o- bowiązku formułowania propozycji zgodnych z prze­pisami prawa międzynarodowego, może je bowiem oprzeć na zasadach słuszności, biorąc pod uwagę szczególne okoliczności danej sprawy.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Arbitraż, czyli sąd rozjemczy, posiada z regu­ły skład mieszany, podobnie jak komisja koncylia­cyjna. O ile bowiem w przeszłości arbitraż, znany już w starożytności, sprawowany był jednoosobowo (przez królów, papieży i inne osobistości), to poczy­nając od końca XVIII w. arbitrzy z reguły działają kolegialnie. Sąd rozjemczy składa się zatem zazwy­czaj z trzech albo pięciu osób, z tym że po jednym lub po dwóch arbitrów delegują strony uczestniczą­ce w sporze, a jedna (superarbiter) jest wybierana przez arbitrów albo też — za zgodą stron — powo­ływana w inny sposób (np. przez jakąś instytucję międzynarodową).Arbitraż różni się od innych omawianych sposo­bów załatwiania sporów z udziałem kogoś trzeciego tym, że decyzję wydają arbitrzy na podstawie obo­wiązujących przepisów prawa międzynarodowego i że decyzja ta jest dla stron wiążąca. Mówi się za­tem zwykle o orzeczeniu lub wyroku sądu rozejmczego.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂

Od arbitrażu należy odróżnić stały sąd mię­dzynarodowy. Jakkolwiek zasady działania ar­bitrów i stałego sądu międzynarodowego są podob­ne, to jednak strony przekazujące spór na drogę są­dową nie mają wpływu — jak w postępowaniu ar­bitrażowym — na wybór sędziów, którzy będą orzekać w danej sprawie, ani też na reguły postępowania, gdy z te określone są w statucie i w regulaminie sądu.Próby organizowania stałych sądów międzynaro­dowych są stosunkowo świeżej daty. Pierwszą z tych prób było utworzenie w 1899 r. na I konferen­cji haskiej Stałego Trybunału Rozjemczego. Nazwa nie odpowiada zresztą stanowi rzeczywistemu, gdyż Trybunał ten ma jedynie stałe biuro w Hadze, nie ma natomiast stałego składu sędziowskiego, a jedy­nie listę arbitrów. Lista ta obejmuje sto kilkadzie­siąt nazwisk zgłoszonych przez poszczególne państ­wa. Każde państwo ma prawo wyznaczyć czterech arbitrów.

Eliza Dobrzańska

Witaj na moim blogu! Jestem studentką kierunku kultura w mediach i komunikacji na Uniwersytecie w Częstochowie. Dziedzina mediów to ogromna część mojego życia, dlatego postanowiłam założyć tego bloga. Jeśli podobają Ci się wpisy jakie tutaj zamieszczam to zapraszam do likowania wpisów 🙂